134

Onlar ki, mallarını bollukta ve darlıkta Allah yolunda harcarlar, öfkelerini yutarlar ve insanları affederler. Allah iyilik edenleri sever.

 (Onlar ki, mallarını Allah yolunda harcarlar) bu da takva sahiplerini metheden bir sıfattır ya da medih olarak mensûbtur yahut merfû’dur.

"Bollukta ve darlıkta” genişlik ve şiddet zamanlarında yahut bütün hâllerde demektir. Çünkü insan ya bolluktadır ya da darlıktadır.

Mana da şöyledir: Ellerinden geldiği kadar az veya çok harcamaktan geri kalmazlar.

"Velkâzımiynel ğayza” öfkelerini tutar, güçleri yettiği hâlde onu uygulamazlar. Bu da kazamtul kırbete deyiminden gelir ki, kırbayı su ile doldurup ağzını bağlamaktır. Bir kimse öfke ile dolar da infaz etmeye gücü yettiği hâlde ona sahip olursa Allah da onun kalbini îman ve emniyetle doldurur.

"Ve insanları affederler” cezayı hak edenleri serbest bırakırlar. Efendimiz aleyhisselâmdan:

"Bunlar ümmetimde azdır, Allah'ın merhamet ettikleri müstesnadır", dediği rivâyet edilmiştir. Bunlar eski milletlerde çok idiler.

"Allah iyilik edenleri sever” elmuhsinin, bunun cinse ihtimali vardır, bunlar da onların içine girerler ya ahd içindir ki, onlara işâret edilmiş olur.