27

O günde zâlim, ellerini ısırır ve:

"Keşke ben Peygamberle beraber bir yol tutsa idim!” der.

"O günde zâlim elini ısırır” aşırı pişmanlığından. Elleri ısırmak, parmak uçlarını yemek, dişleri törpülemek (gıcırdatmak) ve benzeri şeyler öfkeden ve pişmanlıktan kinayedir. Çünkü bunlar bu ikisini takip eden şeylerdendir. Zâlimden maksat da cinstir. Ukbe bin Muayt olduğu da söylenmiştir. O, Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem ile çok otururdu, bir gün onu (Peygamberimiz'i) yemeğe davet etti, o da kelime-i şahadet getirmedikçe yemeğinden yemek istemedi. Sonunda yaptı. Übey bin Halef de onun dostu idi, onu kınadı ve: Dîninden döndün, dedi. O da: Hayır, evimde yemeğimden yememeye ant içince ondan utandım, şahadet getirdim, dedi. Übey de: Gidip onun boynuna basarak yüzüne tükürmedikçe, olmaz, dedi. O da Efendimiz'i Darünnedve'de buldu ve bunu yaptı. Efendimiz aleyhis-salâtü ves-selâm ona: Mekke dışında seninle karşılaşırsam, tepene kılıcı indiririm, dedi. Ukbe Bedir savaşında esir edildi, Efendimiz Hazret-i Ali'ye emretti, o da onu öldürdü. Efendimiz Uhut'ta Übey'e onunla düello ederken bir mızrak dürttü, o da Mekke'ye döndü, öldü.

"Keşke ben Peygamberle beraber bir yol tutsa idim” kurtuluşa giden bir yol yahut bir yol ki, o da hak yoludur, sapıklık yollarına gitmese idim.