14

 Îman edenlere söyle, Allah'ın günlerini ummayan kimseleri bağışlasınlar ki, Allah bir toplumu kazandıkları şeyle mükâfatlandırsın.

 (Îman edenlere söyle bağışlasınlar) denen söz hazf edilmiştir, çünkü cevap onu göstermektedir.

Mana da şöyledir: Onlara söyle bağışlasınlar yani affedip onlardan geçsinler.

"Allah'ın günlerini ummayanları bağışlasınlar” Allah'ın, düşmanlarına yaptığı şeyleri demektir. Bu da Eyyamul Arab sözünden gelir ki, Arapların savaş gibi önemli günleridir.

Ya da Allah'ın mü'minlere yardım ve sevap vaadettiği vakitleri demektir. Âyet Hazreti Ömer radıyallahü anh hakkında indi; Gıfar kabilesinden biri ona kötü söyledi, o da onu hırpalamak istedi. Âyetin savaş ayetiyle mensûh olduğu da söylenmiştir.

"Allah bir toplumu kazandıkları şeyle mükâfatlandırsın” bu da bağışlama emrinin gerekçesidir. Toplum da ya mü'minlerdir ya kâfirlerdir ya da her ikisidir. O zaman kavmin'in nekire olması ta'zîm içindir ya da tahkir içindir yahut da her ikisi içindir. Kazandıkları şey de ya bağışlamadır ya kötülüktür ya da daha ikisini de içine alan bir şeydir. İbn Âmir, Hamze ve Kisâî nûn ile linecziye okumuşlardır. Veliyücza kavmün de okunmuştur ve liyücza kavmen de okunmuştur yani liyüczilhayru yahut liyüczeşerrü veyahut liyüczel cezau demektir, bu ceza da amelin karşılığı demektir, mastar değildir. Çünkü mef’ûlün bih varken fiili ona (mastara) isnat etmek zayıftır.