207

"İnsanlardan öylesi de vardır ki Allah'ın rızâsı uğrunda kendini satar. Allah kullarına karşı çok merhametlidir."

İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızâsı uğruna cihad ederek, meşakkatli ibâdetlere katlanarak ve savaşlarda tehlikelere göğüs gererek kendini feda eder yahut kendi hayâtına da mâl olsa, emr-i bi'l mâruf (iyiliği emretmek) ve nehy-i anı'l münker (kötülüğü nehyetmek) vazifesini yerine getirir.

Bu mutlu İnsanlar, bundan önceki âyetlerde anlatılan bedbaht insanlara karşılık zikredilmiştir, Çünkü o bedbahtlar takva emrini gururlarına yediremezken, bu mübarek insanlar, hayâtları bahasına, takvaya Sarılmışlardır.

Bir rivâyete göre de, bu âyet, Suheyb b. Sınan el-Rûmî hakkında nazil olmuştur. Şöyle ki:

Müşrikler, Suheyb'i yakalamışlar ve dininden dönmesi için ona işkence etmişlerdi. Suheyb onlara:

"- Ben çok yaşlı bir insanım. Sizinle beraber olsam size bir faydam olmaz; size karşı olsam size zararım olmaz. Onun için beni kendi hâlime bırakın. Mallarımı alın!" demiş ve onlar da mallarım alıp onu serbest bırakmışlardı.

Bu rivâyete göre mânâ, Allah'ın rızâsını kazanmak için kendini kendi malı ile satın alır, demek olur. Zira durum, kendini satın almak şeklinde cereyan etmiştir.

İşte bundan dolayıdır ki Allah kullarını takva ile mükellef kılmakta ve onlara sevap kazanına imkânları bahşetmektedir.