172

"Onlar ki kendilerine isabet eden yaradan sonra Allah ve Resulünün dâvetine icabet ettiler. Onlardan iyilik eden ve sakınanlara büyük ecir (mükâfat) vardır."

Bu âyetin başındaki cümle, daha önce bahsi geçen mü'minlerin tamamını medheden bir sıfattır; mü'minlerin yalnız bir kısmına hâs bir sıfat değildir. Ancak ibtidaî bir cümle de olabilir. Buna göre cümle şöyle olur:

"O kimseler ki, kendilerine savaşta yara isabet ettikten sonra Allah'ın ve Peygamber'in çağrısına uydular; işte o iyilik ehli ve takva sahipleri için pek büyük bir mükâfat vardır."

İyilik ve takva vasıflarını cemetmekten maksad, takyit (mükâfatı bu kayda bağlamak) değil, fakat o mü'minleri medhetmek ve bu mükâfatın illet ve sebebini bildirmektir. Çünkü Allahü teâlâ'nın ve Resulünün çağrısına uyanların tamamı iyilik ehli ve takva sahipleridir.