33

"Elbette Allah, sen onların içindeyken onlara azab edecek değildir. Ve eğer onlar bağışlanma diler (tevbe istiğfar eder)lerse yine de Allah, onlara azab edecek değildir."

Bu ilâhî kelâm, kâfirlerin, o çirkin sözlerine cevap ve kendilerine mühlet verilmesinin ve dualarının kabul edilmemesinin sebebini beyân niteliğindedir.

Âyetin üslûbu, bu azabın, o insanların hepsine şâmil bir azap olduğuna delâlet eder. Oysa Peygamber onların içindeyken böyle bir azab, Allahü teâlâ'nın hikmetine aykırıdır; O'nun hükmüne ve icraatına uygun değildir.

Onların mağfiret dilemesinden maksat, ya onlardan mü'min olanların mağfiret dilemesidir, ya da kendilerinin, "Allah'ım, mağfiret eyle!" demeleridir; veyahut bunun farz edilmesidir.

Yani farzedelim ki, onlar, mağfiret dileseler, azap edilmezlerdi. Nitekim,

" Halkı iyi olduğu halde Rabbin, haksızlıkla memleketleri helâk etmez." âyeti de bu kabildendir.