7

"Hanımlarına zinâ isnadında bulunup da, kendilerinden başka şahitleri olmayanlara gelince, onların her birinin şahitliği, kendisinin hiç şüphesiz doğru söyleyenlerden olduğuna dâir dört defa Allah adına yemin ederek şâhıtlik etmesi, beşinci defada da, "eğer yalan söyleyenlerden ise, Allah'ın lanetinin kendi üzerine olmasını" dilemesidir."

Bundan önce başkasına zinâ isnadında bulunanların hükmü beyan edildikten sonra burada da özellikle kendi Hanımlarına zinâ isnadında bulunanların hükmü beyan edilmektedir. Ancak böyle olması, bu kelâmın, daha önce geçen Muhsane'leri, (eşler değil, de) yabancı kadınlara tahsis etmek suretiyle değildir ki, geçen 4 âyetin, zannî delil olarak kalması ve bu yüzden de onunla had cezasının sabit olmaması lâzım gelsin. Zira bu kabil tahsisin şartlarından biri de, tahsis eden kelâmın nüzulünün sonra gerçekleşmemiş olmasıdır. Hayır, bu hükmim özel olması, bu kelâmın, geçen 4 âyetin hükmünün umumiyetini nesih etmesiyledir. Zira ileride belirtileceği gibi bunun nüzulünün sonra olması zorunludur. Böylece geçen 4 âyetin, nesihten sonra kalan hükmüne delâleti kati olarak kalmış olur. Çünkü yerinde de belirtildiği gibi, neshin delili bir illet ile izah edilmez.