7

"Âyetlerimiz kendilerine okunduğu zaman sanki onları işitmemiş gibi, sanki iki kulağında ağırlık varmış gibi fazla büyüklük taslayarak yüz çevirir. İşte ona dayanılmaz bir azabı müjdele."

A- "Ayetlerimiz kendilerine okunduğu zaman sanki onları işitmemiş gibi, sanki iki kulağında ağırlık varmış gibi fazla büyüklük taslayarak yüz çevirir."

Yani hikmet dolu Kitabın âyetleri olan ve sevap işleyenler için hidâyet rehberi ve rahmet olan âyetlerimiz, o hayrın karşılığında şerri satın alanlar okunduğu zaman, işittiği halde sanki onları hiç işitmemiş gibi, sanki öyle işitmeye mani iki kulağında ağırlık varmış gibi aşın derecede büyüklük taslayarak onlardan yüz çevirir ve onlara hiç aldırmaz.

Bu kelâm, işaret ediyor ki, âyetleri işiten kimsenin, yüz çevirmesi ve büyüklük taslaması tasavvur olunamaz. Zira âyetlerde, onlara yönelmeyi ve boyun eğmeyi gerektiren açık hakikatler vardır. Nitekim bu ifâde kabilinden olarak şâir Leyla bînt Tarif de, (kardeşinin mersiyesinde) şöyle demektedir:

(Ey sedir ağacı! Neden böyle yaprak açmışsın! Sanki sen, Tarifin oğluna hiç yas tutmamışsın!)

B- "İşte ona dayanılmaz bir azabı müjdele."

Yani ona bildir ki, son derece elem veren azap, mutlaka ona erişecektir. Burada müjdeleme ifâdesinin kullanılması, onlarla istihza içindir.