25

"Ben gerçekten sizin Rabbinize îman ettim; siz de beni duyun."

Habîb Neccar İn bu sözleri, elçilere hitaptır. Deniliyor ki, Habîb Neccar, kendi kavmine zikredildiği şekilde öğüder verince, onu taşlamak istediler. O da, kendisini öldürmelerinden önce elçilerin yanma koştu ve bunu söyledi.

Habîb Neccar'ın, îmanını tekit (gerçekten) ile ifâde etmesi, istekli ve gönüllü olarak îman ettiğini belirtmek içindir.

Habîb Neccar'ın, Rabbi elçilere izafe etmesi (Rab biniz e), îmanını ziyadesiyle açıklamak, bu îmanının onların Rabbine mahsus olduğunu açıklamak ve onlara uyduğunu bildirmek içindir. Sanki şöyle demiş oluyor: ben, sizi gönderen Rabbinize, yahut bizi kendisine îman etmeye davet ettiğiniz Rabbe îman ettim.

Ve ey elçiler! Siz de benim îmanımı duyun ve Allah katında bana şahit olun.

Diğer bir görüşe göre ise, Habîb Neccar'ın bu hitabı, kâfirler içindir, Bunu şifahen o kâfirlere söylemesi, dindeki kesin kararlılığini göstermek ve kendisini öldürmelerine aldırmamak içindir. Bu görüşe göre, Habîb Neccar'ın, sözlerinde Rabbi kâfirlere izafe etmesi (sizin Rabbinize...), hakin tahkik için ve kavminin, putları rab (ilah) edinmelerinin bâtıl olduğuna dikkat çekmek içindir.

Bir diğer görüşe göre ise, Habîb Neccar'ın, anılan hitabı, bütün insanlar içindir.