17

"Akşamleyin ağlayarak babalarına geldiler. Ey babamız! dediler, biz yarışmak özere uzaklaştık; Yusuf'u eşyamızın yanında bırakmıştık. (Ne yazık ki) onu kurt yemiş! Fakat biz doğru söyleyenler olsak da sen bize inanmazsın."

İbnu'l-Münzir’in bildirdiğine göre Şa'bî der ki: Bir kadın, (Kadı) Şurayh'e bir konuda muhakeme olmak için gelip ağlamaya başlayınca:

“Ey Ebû Umeyye’nin! Kadının ağladığını görmüyor musun?” dediler. Şa'bî:

“Hazret-i Yûsuf'un kardeşleri de akşamleyin ağlayarak babalarına gelmişlerdi karşılığını verdi.

Ebu'ş-Şeyh'in Dahhâk'tan bildirdiğine göre (.....) âyeti:

“Bize inanmazsın" mânâsındadır,

İbnu'l-Münzir'in İbn Cüreyc'den bildirdiğine göre (.....) âyeti Arapların konuşma şekline uygun olarak inmiştir. Bu âyet:

“Sen doğru olsan bile doğruya inanma" sözüne benzer.