15

"Şüphesiz mallarınız ve çocuklarınız bîr fitnedir. Büyük ecir ise Allah katındadır."

Abd b. Humeyd ve İbnu'l-Münzir'in bildirdiğine göre Katâde: "Şüphesiz mallarınız ve çocuklarınız bir fitnedir. Büyük ecir ise Allah katındadır" âyetini açıklarken: "Âyetteki fitne ifadesi ile imtihan, ecir ifadesi ile Cennet kastedilmektedir" dedi.

İbnu'l-Münzir ve Taberânî'nin bildirdiğine göre İbn Mes'ûd der ki: Sizden hiç biriniz: "Allahım! Fitnelerden sana sığınırım" demesin. Çünkü aranızda hiç kimse yoktur ki, mutlaka bir fitneyle sarılmıştır. Zira Allah: "Şüphesiz mallarınız ve çocuklarınız bir fitnedir..." buyurmaktadır. Fakat (Allah'a) sığınacak kişi, fitnelerin saptırıcılarından sığınsın.

İbn Ebî Şeybe'nin bildirdiğine göre Ebu'd-Duhâ der ki: Bir kişi Hazret-i Ömer'in yanında iken: "Allahım! Fitneden"- veya fitnelerden- "sana sığınırım" dedi. Bunun üzerine Ömer: "Allah'ın sana mal ve çocuk vermemesini ister misin? Sizden biriniz sığınacak olursa fitnelerin saptırıcılarından sığınsın" dedi.

Ahmed, Tirmizî, Taberânî, Hâkim ve İbn Merdûye'nin Ka'b b. İyâd'dan bildirdiğine göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "Her ümmetin bir fitnesi vardır. Benim ümmetimin fitnesi de maldır" buyurmuştur.

İbn Merdûye'nin Ubâde b. es-Sâmit'ten bildirdiğine göre Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): "Her ümmetin bir fitnesi vardır. Benim ümmetimin fitnesi de maldır" buyurmuştur.

İbn Merdûye'nin Abdullah b. Ebî Evfa'dan bildirdiğine göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): "Her ümmetin bir fitnesi vardır. Benim ümmetimin fitnesi de maldır" buyurmuştur.

Vekî'nin Ğurar'da Muhammed b. Sîrîn'den bildirdiğine göre İbn Ömer bir kişiye: "Sen fitneyi seversin" dedi. Bu kişi: "Ben mi?" diye sorunca, İbn Ömer: "Evet sen" karşılığını verdi. Ancak İbn Ömer bu sözlerden dolayı adamın sıkıldığını görünce, ona: "Sen (çok olan) mal ve çocukları seversin" dedi.

İbn Ebî Şeybe, Ahmed, Ebû Dâvud, Tirmizî, Nesâî, İbn Mâce, Hâkim ve İbn Merdûye'nin bildirdiğine göre Bureyde der ki: Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) hutbe verirken Hasan'la Hüseyin üzerlerinde kırmızı gömlekle geldiler. Onlar düşe kalka yürüyordu. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) minberden inip onları kucağına aldı ve tekrar minbere çıktı. Sonra: "Allah doğru söylemiştir! "Şüphesiz mallarınız ve çocuklarınız bir fitnedir..." Düşe kalka yürüyen bu iki çocuğa baktım ve sabredemeyip sözümü keserek onların yanına indim" buyurdu.

İbn Merdûye'nin Abdullah b. Ömer'den bildirdiğine göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) minberde hutbe verirken Hüseyn b. Ali geliverdi. O, elbisesine basıp düştü ve ağlamaya başladı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onun bu durumunu görünce minberden indi. Ashâb onu elden ele vererek Resûlüllah'a (sallallahü aleyhi ve sellem) ulaştırdı. Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): "Allah şeytanı kahretsin! Çocuklar fitnedir. Canım elinde olana yemin olsun ki, minberden ne zaman indiğimi hatırlamıyorum" buyurdu.

İbnu'l-Münzir'in bildirdiğine göre Yahya bi Ebî Kesîr der ki: Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem), Hasan veya Hüseyin'in ağladığını işitince: "Çocuk fitnedir, onun yanına geldiğimin farkında bile değilim" buyurdu.