164

Allah onlara içlerinden bir Peygamber göndermekle mü minlere elbette ıhsan etmiştir. O Peygamber onlara Allah’ın âyetlerini okur, onları temizler ve onlara kitabı vehikmeti öğretir. Gerçi onlar bundan önce apaçık bir sapıklık içinde idiler.

"Lekad mennallahu alelmü'mine": Allah mü’minlere ihsan etti.

Enfusihim : Kendi cemaatlerinden; kendi soylarından da denilmiştir. Dahhâk ile Ebû'l - Cevza, fenin fethası ile

"enfesihim” okumuşlardır.

Kendi içlerinden birini onlara göndermekle ihsan etmesinde de dört görüş vardır:

Birincisi: İçlerinde soyu çok iyi bilindiği için, bunu İbn Abbâs ile Katâde, demişlerdir.

İkincisi: Onun durumunu deneyip doğruluğunu bildikleri için, bunu da Zeccâc, demiştir.

Üçüncüsü: Dili dillerinden olduğu için ondan öğrenmeleri kolay olması için, bunu da Ebû Süleyman Dımeşki, demiştir.

Dördüncüsü: Çünkü onlardan bir peygamber çıkmakla şerefleri tamamlanmış olur, bunu da Maverdi, demiştir.

Bu âyet özel midir, yoksa genel midir? Bunda da iki görüş vardır:

Birincisi: O Araplara özeldir, Hazret-i Âişe ile cumhûr’dan rivayet edilmiştir.

İkincisi: O diğer mü'minlere de şamildir, o zaman mana şöyle olur: O melek de değildir, insan cinsi dışından da değildir. Bu da Zeccâc’ın tercihidir. Âyetin kalan kısmı ise Bakara’da şerhedilmiştir.