117

Şüphesiz Rabbin kendi yolundan sapanları pekiyi bilir ve O, doğru yolda olanları da pekiyi bilir.

"Inne rabbeke hüve a'lemü men yedıllü an sebilihi":

Zeccâc şöyle demiştir:

"Men” mübteda olarak mahallen merfudur, lâfzı ise istifhamdır.

Mana da şöyledir: Şüphesiz Rabbin hangi insanların kendi yolundan saptıklarını çok iyi bilir. Hasan, yenin zammesi ve dadın kesresi ile

"men yudillü” okumuştur. İbn Ebi Şüreyh rivâyeti de böyledir.

Ebû Süleyman da şöyle demiştir: Âyetten kastedilen şudur: Âyetler geldiği zaman iman edeceğine yemin edenin yeminine iltifat etme; ancak kaderinde iman edeceği geçmiş olan iman eder.