11

Dediler:

"Ey babamız, sana ne oluyor da Yûsuf'u bize güvenmiyorsun? Hâlbuki biz onun iyiliğini düşünenleriz".

Müfessirler şöyle demişlerdir: O topluluk Yûsuf’a tuzak kurmayı kararlaştırınca babasına:

"Ya ebeti maleke late’menna” (baba bize niçin güvenmiyorsun, dediler). Bir bölük kurra, mimin fethi ve ilk nunu ikincisine idgamla

"menna” okumuş, idgam edilen nunun zammesine de işaret (işmam) etmişlerdir. Mekki şöyle demiştir: Çünkü aslı

"menüna"dır. Sonra ilk idgam edilmiştir, işmam da ilk nununun zammesine delalet etmek üzere kalmıştır. İşmam: İşitilen bir ses olmadan dudakları büzmektir. O, idgamdan sonra ve ikinci nunun fethasından önce yapılır. İbn Keysan işmama, işaret, der. Revm’e de işmam der. Revm ise harekeyi andırmak üzere hafifçe işitilen zayıf bir sestir. Ebû Cafer de, idgam edilenin irabına işaret (işmam) etmeden nunun fethi ile okumuştur. Hasen de mimin zammı ile

"maleke lâ te’münna” okumuştur. İbn Mukassim de asıl üzere iki nunla

"te’menüna” okumuştur,

Mana da şöyledir: Neden Yûsuf'u bize güvenmiyorsun da bizimle beraber göndermiyorsun? Artık o büyüdü, fakat geçimle ilgili hiçbir şey bilmiyor.

"Biz ise onun için iyi düşünüyoruz": Sana işaret ettiğimiz şeylerde.