7

"Ki o, tırmanıp yüreklerin ta üstüne çıkar".

Bil ki bir insan, dağın tepesine tırmanıp çıktığında, denilir. Bu ayetin tefsiri hususunda şu iki izah yapılabilir:

a) Cehennem ateşi, cehennemliklerin içine doldu ve göğüslerine işledi, gönüllerini sardı. İnsanın bedeninde, kalbinden daha hassas ve ufacık bir eziyet karşısında çok fazla acı duyan, başka bir organı yoktur. Binâenaleyh cehennem ateşi, oraya hükümran olup, onu sardığında, ya durum nasıl olur? Sonra kalb, ateşin kendisini sarmasına rağmen yanmaz. Çünkü yanacak olsaydı, insan ölürdü. İşte Hak teâlâ'nın, "İnsan o (cehennemde) ne ölür, ne dirilir" (Taha, 74) ayetinden kastedilen budur. "Ittıla", cehennem ateşinin, etten-deriden, kalbe inmesi, varıp ona dayanması manasınadır.

b) Bu durumun, kalbe tahsis edilişinin sebebi, bu kalbin, küfrün, kötü inançların ve bozuk niyetlerin merkezi oluşundan ötürüdür. Bil ki Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)'in şöyle dediği rivayet edilmiştir: "Cehennem, cehennemlikleri yer. Derken ta kalblerine varıp dayandığında, yeme işi sona erer. Hak teâlâ, insanların etlerini ve kemiklerini yeniden halkeder."

Mü'sade