190

Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün değişip durmasında akıl sahipleri için elbette âyetler vardır.

Bu âyetlere dair açıklamalarımızı yirmibeş başlık halinde sunacağız:

1. Bu Âyetler Üzerinde Düşünmenin Önemi:

Yüce Allah'ın:

"Göklerim ve yerin yaratılışda..." âyetinin anlamı Bakara Sûresi'nde (2/164, âyette) birkaç yerde geçmiş bulunmaktadır. Şanı yüce Allah bu sûreyi âyetleri üzerinde avarlığının, birliğinin belgeleri üzerindeb düşünmek ve bunları delil olarak değerlendirmeyi emretmekle sona erdirmektedir, Çünkü bütün bunları ancak Havy, Kayyûm, Kadîr, Kuddûs, Selâm ve âlemlere muhtaç olmayan bir kimse yapabilir. Bunu düşünsünler ki; îmanları taklide değil de yakÎyne dayanır olsun.

"Akıl sahipleri" yani deliller üzerinde dikkatle düşünmek hususunda akıllarını kullanan kimseler "İçin elbette âyetler vardır."

Âişe (radıyallahü anhnhâ)’dan şöyle dediği rivâyet edilmektedir: Bu âyet-i kerîme Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)a nazil olunca kalkıp namaz kıldı. Bilal gelip ona namaz vaktini haber verdi. Ağlamakta olduğunu gördü, şöyle dedi: Ey Allah'ın Rasûlü! Allah senin geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlamışken yine ağlıyor musun? Şöyle dedi: "Ey Bilal! Şükreden bir kul olmayayım mı? Bu gece bana yüce Allah:

"Göklerin ve yerin yaratılışında gece ile gündüzün değişip durmasında akıl sahipleri İçin elbette âyetler vardır" âyetini indirdi Daha sonra şöyle buyurdu: Bu âyeti okuyup da bunun üzerinde düşünmeyenin vay haline!"

2. Geceleyin Uykusundan Uyananın Yapacağı İşler:

İlim adamları der ki: Uykudan uyanan bir kimsenin yüzünü (gözünü) silmesi ve kalkmakla birlikte -Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)a uyarak- bu on âyet-i kerimeyi okuması müstehabtır. Bu husus Buhârî, Müslim ve başka hadis kitaplarında sabittir, ileride gelecektir. Bundan sonra da onun için takdir buyurulmuş kadar namaz kılar. Böylelikle tefekkürle ameli bir arada gerçekleştirmiş olur. Bu (tefekkür) da bu âyet-i kerimede biraz sonra geleceği üzere, amellerin en faziletlisîdir.

Ebû Hüreyre'den rivâyet edildiğine göre, Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) her gece Âlî İmrân Sûresi'nin sonundan on âyet-i kerîme okurdu. Bunu hadis hafızı Ebû Nasr el-Vâilî es-Sicistânî "el-İbâne" adlı eserinde. Süleyman b. Mûsâ, Müzahir b. Eşlem el-Mahzûmî'den o el-Makburîden o da Ebû Hüreyre'den rivâyet ettiğine göre... diyerek rivâyet etmektedir.

Sûrenin baş taraflarında (ikinci âyet, üçüncü başlıkta) Hazret-i Osman'dan şöyle dediği nakledilmiştir: Kim her gece Âl-i İmrân Sûresi'nin sonunu okuyacak olur İse, ona bir gece boyunca namaz kılmış gibi (ecir) yazılır.