20

Ve diyecekler ki: "Vay bize! Bu, din günüdür."

"Ve diyecekler ki: Vay bize! Bu, din günüdür" sözleri ile kendi aleyhlerine

"vay bize (bize veyl olsun)" diye sesleneceklerdir. Çünkü o gün, başlarına neyin geldiğini bilmiş olacaklardır. Bu âyetteki "veyl" lâfzının mansup gelmesi Basralılara göre mastar (mef'ûl-i mutlak) oluşundan dolayıdır. el-Ferrâ'' ise takdirinin: "Vay bize!" anlamında olduğunu söylemiştir ki "vay" hüzün ve keder demektir.

en-Nehhâs da şöyle demektedir: Eğer durum onun dediği gibi olsaydı, bunun ayrı yazılması gerekirdi. Mushafta bu ifade bitişiktir. Biz bunu bitişik değil de ayrı yazan kimseyi de bilmiyoruz.

"Bu, din günüdür." Kasıt hesap günüdür. Amellerin karşılığının verileceği gündür, diye de açıklanmıştır.