65

Gemiye bindikleri zaman dini Allah'a has kılarak O'na dua ederler. Onları kurtarıp karaya çıkardığı zaman ise bir de bakarsın ki, Allah'a ortak koşuyorlar.

“Gemiye bindikleri zaman...” Âyetin bu kısmı, mahzûf bir kelime ile bağlarıtılıdır. Çünkü bunun böyle olduğu, kendilerinin tanıtıldıkları, vasfedildikleri şey, bunu göstermektedir ve onların durumlarını açıklamaktadır. Bu itibarla da mana şöyle olmaktadır: “Onlar hala o şirk ve inat özelliklerinde ısrarcıdırlar, o özelliklerinden kaybettikleri bir şeyleri yoktur. İşte böylece “gemiye bindikleri zaman dini Allah'a has kılarak O'na dua ederler.”

Yani sanki samimi ve ihlâs sâhibi, samimi mü’minlerden olan kimselermiş, dönek değillermiş gibi dua eder görünürler. Çünkü ihlâs sâhibi olan mü’minler, yalnızca Allah'ı (celle celâlühü) anarlar ve Allah (celle celâlühü) ile birlikte başka bir ilâh çağırmazlar. Allah (celle celâlühü), “Onları kurtarıp karaya çıkardığı zaman ise bir de bakarsın ki, Allah'a ortak koşuyorlar.” Yeniden eski şirk inançlarına dönerler.