14

Ve herhâlde biz ona döneceğiz!” diyesiniz diye.

Deniliyor ki onlar, dünyadaki binitlerine bindiklerinde, bu anda binecekleri son bineklerini hatırlarlar. O da cenazedir, tabuttur. Hazret-i Peygamber'den (sallallahü aleyhi ve sellem) rivâyete göre, ayağını bineğe binmek için üzengiye koyduğunda, (.......) derdi. Bineğinin üzerinde yerleşip oturduğunda ise, “Her halükarda Allah'a hamd olsun” der, sonra da:

“O Allah ne yücedir ki, bunları emrimize verdi, yoksa biz onları asla kendimize boyun eğdirmezdik. Ve herhâlde biz ona döneceğiz!” Zuhruf, 13-14. Diyerek bu iki âyeti de okurdu.

Bundan sonra da üç defa tekbir getirir ve üç defa da (.......) derdi.” Ebû Dâvud, H: 2602; Tirmizî, H: 3446.

Yine, gemiye bindiğinde de şu âyeti okuduğunu söylemişlerdir:

“O geminin hareket edip yüzmesi de, durması da Allah'ın adıyladır. Şüphesiz benim Rabbim çok bağışlayan ve pek merhamet edendir.” Hûd, 41.

Anlatıldığına göre, bir toplum binitlerine binerler ve:

- “O Allah ne yücedir ki, bunları emrimize verdi, yoksa biz onları asla kendimize boyun erdiremezdik ve herhâlde biz ona döneceğizi” Zuhruf, 13-14. Mealindeki âyetleri okudular. İçlerinde, güçsüzlükten hareket edemeyen bir devenin üzerinde bir adam bulunuyordu. Adam:

- “Ben bunun hakkından gelebilirim” deyince, deve öyle bir sıçrayıp atladı ki, adam deveden düşüp boynu kırıldı.”

Burada akıllı bir insana düşen görev, sırf haz almak, o hayvanı istediği gibi ezmek düşünce ve inancıyla kullanmamalı, Aksine, bundan bir ders çıkararak binmelidir. Şunu hiç aklından çıkarmamalı, öyle bir an gelir ki, o binit onu helâk eder. Çünkü olabilecek şeyden asla kurtulamayıp Allah'a (celle celâlühü) dönecektir.