184

Eğer seni yalanladılarsa... Burada Hazret-i Peygamber'in teselli edildiğini görüyoruz.

Senden önce açık deliller, sahifeler ve aydınlatıcı kitap getiren peygamberler de yalanlanmıştı. Böylece yalanlanmış olmaktan dolayı sabret ve için rahat olsun. Onlar da ”açık deliller", yani mucizelerle gelmişlerdi. Ayrıca onlar, ”sahifeler ve aydınlatcı kitap getiren peygamberler" di. Ama yine de yalanlanmışlardı.

"Aydınlatıcı kitap"tan kasıt, Tevrat, İncil ve Zebûr'dur. Ne mutlu, nefsini kötü şeylerden arındıran, inat ve direnmeden kurtulan kullara! Hakkı hak, bâtılı bâtıl bilenlere! Dünyaya ve hevaya uymayıp, kendisini koruyanlara! Allah'tan başkasına boyun eğmeyenlere!

Rivâyet edildiğine göre, İsa (aleyhisselâm) bir köye uğrar. Bir de bakar ki, köy halkı etrafta ölmüş duruyor. Havarilere dönüp: ”Ey Havariler topluluğu! Bu insanlar, öfkeden öldüler. Başka şekilde ölmüş olsalardı, defnedilirlerdi" der. Bunun üzerine Havariler: ”Ey Ruhullah! Onların halini öğrendiğimize sevindik" dediler. Daha sonra, Allah'a niyazda bulunur. Allah da kendisine, geceleyin onlara gitmesini emreder. Gece olunca, İsa (aleyhisselâm) köydeki ölülere gider ve: ”Ey köy halkı!" diye çağırır. Ölülerden bir tanesi: ”Buyur ey Ruhullah!" diye cevap verir. İsa: ”Nedir bu haliniz? Size ne oldu?" diye sorar. Ölü der ki: ”Afiyette geceleyip, haviyede (çukur-cehennem) sabahladık." İsa: ”Bu nasıl oldu?" diye sorunca da: ”Dünyayı sevip, âsilere itaat ettiğimiz için" dedi. Bunun üzerine İsa: ”Dünyayı nasıl seviyordunuz?" dedi. O da: ”Çocuğun annesini sevdiği gibi... Dünya bize yönelince sevinir, bizden yüzçevirince üzülürdük" dedi. Daha sonra ise: ”Bana cevap vermeyen ölüler ne âlemde?" diye sorar. O da: ”Onların ağızlarına, güçlü ve sert meleklerin elleriyle, ateşten gemler vurulmuş" der. İsa tekrar: ” Peki sen bana nasıl cevap verebildin?" der. O da: ” Ben onlardan değildim, fakat onlar arasındaydım. Onlara azap inince, bana da isabet etti. Ben de cehennemin kenarında tutunup kaldım. Bilemiyorum, kurtulabilecek miyim, yoksa baş aşağı mı olacağım?"