12

Allah: 'Sana emrettiğim yani secde emrini verdiğim

vakit, seni secdeden alıkoyan neydi? dedi. İblis:

'Ben ondan daha hayırlıyım, yani beni secdeden alıkoyan şey, benim ondan üstün olmamdır.

Çünkü beni ateşten, onu da topraktan yarattın.' Ateş, nûrânî, lâtif bir cevher; toprak ise zulınânî kesif bir cisimdir. Dolayısıyla ateş topraktan daha hayırlıdır

dedi. Gerçekteyse lanetlenmiş şeytan yanıldı. Çünkü üstünlüğü fazilet açısından değil, madde ve unsur açısından değerlendirdi. Oysa kendisine yöneltilen emir Allah (celle celalühü) tarafındandır.

Âdem'in secde edilme şerefi ve meleklere üstünlüğü, yalnızca toprak olma özelliğinden değildir. Onun şereflenmesi, vasıtasız olarak yaratılması şerefindendir. Nitekim yüce Allah: ”Ellerimle yarattığıma secde etmekten seni alıkoyan nedir?" (Sâd: 75) buyurmuştur. Aynı zamanda onun üstünlüğü, aracısız olarak Allahü teâlâ'ya nisbetle şereflenmiş ruhun üflenmesi ve ruhun üflenmesi anında onda tecelli etme özelliğindendir. Nitekim yüce Allah: ”...içine de ruhumdan üfür düğüm zaman..." (Sâd: 72) buyurmaktadır.

Bu sırdan dolayıdır ki Allah, Âdem'in kalıbını topraktan düzenledikten sonra değil, ona ruh üfledikten sonra, meleklerin ona secde etmelerini emretti. Nitekim Allahü teâlâ: ”...Ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım. Onu tamamlayıp içine de ruhumdan üfür düğüm zaman, derhal ona secdeye kapanın" (Sâd: 7 1-72) buyurmuştur. Bunun sebebi Hazret-i Âdem'in kendisine ruh üflendikten sonra tecelliye hazır duruma gelmiş olmasıdır. İçindeki ruhta, tecelliye hak kazanabilecek letafet ve nurâniyet meydana gelmiştir. Böylece meleklerin kendisine secde etmesine lâyık hale gelmiştir.