28

«Mü’minler, mü’minleri bırakıp da kâfirleri dost edinmesinler. Kim böyle yaparsa Allah'dan ilişiği kesilmiş olur. Ancak onlardan sakınma haliniz müstesnadır. Allah size, kendinden korkmanızı emrediyor. Nihayet dönüş Allah'adır.»

Bu âyet-i celilede Allahü teâlâ, mü’minlerin kafirleri asla dost edinmemelerini emrediyor ve onların dost olamayacaklarını bildiriyor.

İbn Abbas (radıyallahü anh)'a göre bu âyet münafıklar hakkında nazil olmuştur. Münafıkların reisi Abdullah ibn Selûl ve arkadaşları, Peygamberimizin yanına geldikleri zaman iman ettiklerini ifade ederler, ayrıldıkları zaman küfürlerine devam ederek Yahudilerle dostluk kurarlar ve onların Peygamberimize galip gelmesini de isterlerdi. Hattâ daha ileri giderek Peygamberimizin yanında olup-bitenleri Yahudilere haber verirler ve onların sevgisini kazanmaya çalışırlardı. Akıllarınca Peygamberimizi ve mü’minleri aldatmaya çalışırlardı. Yüce Allah da bu âyeti sevgili habibine indirerek şöyle buyurmuştur: «Mü’minler, mü’minleri bırakıp kâfirleri dost tutmasınlar. Kim öyle yaparsa Allah'dan ilişiği kesilmiş olur.» Kâfirlerle dost olan Allah'ın dininden ayrılmış, rahmetinden uzaklaşmış ve hidayeti bırakıp, küfre girmiş olur. Zira kâfiri dost edinmek, onların küfrüne razı olmaktır. Kâfirlerin küfrüne rıza gösterenler de, kâfir olur. Çünkü küfre rıza, küfürdür. Şayet onların şerlerinden korkarsanız, serlerinin size bulaşmaması için, kalben buğz (düşmanlık) etmek şartıyle, dilden dostluk kurabilirsiniz. Sadece lisanı bir dostluğa müsaade vardır, kalbi ve fiili dostluğa asla müsaade yoktur. Allah'ın düşmanlarıyla dost olan Müslümanların, islâm hududlarının haricine çıktığını Yüce Allah kesinlikle ilân ediyor. Bu dostluk, ister kalbî bir dostluk olsun, ister ona yardım etmek şeklinde olsun, ister onun yardımını talep etme tarzında olsun, hepsi müsavidir.

Allahü teâlâ size, kendinden korkmanızı emrediyor. Başkalarından korkmamanızı bildiriyor. Zira mü’minlerin yardımcısı O'dur. Nihayet dönüş Allah'adır. Amellerinize göre ceza ve mükâfatını verecek olan da O'dur.