147

«Dedikleri sadece şu idi: Ey Rabbimiz, günahlarımızı ve içimizdeki taşkınlığımızı bize bağışla. Sebatımızı artır. Kâfirler güruhuna karşı bize yardım et.»

Geçmiş peygamberlerin ümmetlerinin, peygamberleri öldürüldükten sonra Yüce Allah'a nasıl niyazda bulunduklarını, Allahü teâlâ Âhirzaman Peygamberinin ümmetine naklediyor. Onlar peygamberleri öldürüldükten sonra şöyle dua etmişlerdi: «Ey bizim Rabbimiz, günahlarımızı ve illerimizdeki taşkınlığımızı bize bağışla. Düşmanlarımızla savaşırken sebatımızı artır. Ayaklarımızı sabit kıl ki, düşmandan kaçmayalım. Sana inanmayan kafirlere karşı bize yardım et.»

Onlar Allahü teâlâ'dan bir nimet ve servet istemiyorlardı. Sadece günahlarının affını, ayaklarının düşmana karşı sebat ettirilmesini, kâfirlere karşı muzaffer olmalarını diliyorlardı. Hattâ zaferi bile kendi nefisleri için değil, küfrün hezimete uğraması için istiyorlardı. Allah'a karşı mü’minlerin takınması gereken edep de budur.