104

«Onlara: "Gelin Allah'ın indirdiği kitaba ve peygambere uyun denildiğinde, "Atalarımızı üzerinde bulduğumuz yol bize yeter" derler, ya ataları bir şey bilmeyen ve doğru yolda olmayan kimseler idiyseler?»

Müşriklere, «Gelin Allah'ın indirdiği kitaba uyun, O'nun helâl kıldığını haram, haram kıldığını helâl kabul etmeyin. Peygambere tâbi olun, sünnetiyle amel edin ki kurtuluşa eresiniz» denildiği zaman, onlar «Atalarımızı üzerinde bulduğumuz yol bize yeter, onların yaptığını biz de yaparız» demişlerdir. Onlar Hakkı kabul etmemişler, yüz çevirmişlerdir. Yüce Allah onlar için şöyle buyuruyor:

«Ya ataları bir şey bilmeyen ve doğru yolda olmayan kimseler idiyseler?» Ataları din namına hiçbir şey bilmiyorlar ve elleriyle yaptıkları putlara «İlâh» diye tapıyorlardı. Böylece küfür, şirk ve gaflet içinde helak olup gitmişlerdir. Allahü teâlâ onların da ataları gibi, haktan uzak, küfür ve şirk içinde helak olmamaları için kitap göndermiş ve ona tâbi olmalarını, Allah'a ve Resulüne iman edip, İslâm ile amel etmelerini istemiştir. Allah'a ve Resulüne iman edip, Allah'ın gönderdikleriyle amel edenler hidayete ermişlerdir. İman etmeyip, O'nun indirdiği ile amel etmeyenler ise sapıklığa düşmüşlerdir. Müşrikler bu gerçekleri gördükleri halde yine de «Atalarımızı üzerinde bulduğumuz yol bize yeter» demişlerdir. Halbuki atalarının yolu küfür, şirk ve sapıklık yoludur.

Zamanımızda da bu gibi insanlar çoktur. İslâmın emirlerine tâbi olmazlar da «Biz büyüklerimizden böyle duyduk» derler. Halbuki onların duydukları kitaba ve sünnete aykırıdır. Bu yüzden dalâlete düşerler, sünnet yerine bid'atlarla amel ederler. Böylece dinin emirlerini unuturlar. Bazı ilim sahipleri bile aynı hatâya düşmüşler, nefislerinin arzusuna uyup, dünyanın şan ve şöhretine kapılarak, bid'atlarla amel etmeye başlamışlar ve İslâm'ın emirlerini unutmuşlardır. Bunlar kendilerini helak ve perişan ettikleri gibi, başkalarının helakine de sebep olmuşlardır. Gerçek mü’minlerin bu gibilere itibar etmemesi gerekir.