102

«Savaştan geri kalanların bir kısmı da, suçlarını itiraf ettiler. Onlar iyi işi kötüyle karıştırmışlardı. Belki Allah onların tevbesini kabul eder. Çünkü Allah hiç şüphesiz çok yarlığayıcıdır, çok esir geylcidir.»

Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ile savaşa çıkmayanların bir kısmı suçlarını itiraf etmişlerdir. Lübâbe, Evs ibn Salebe, Rebîa ibn Haram gibi. Bunlar iyi amellerini günahla karıştırmışlar ve savaşa çıkmayarak Peygamber'e muhalefet etmişlerdi. Eğer bu zatlar yaptıklarına pişman olup, tevbe ederlerse, belki Allah tevbelerini kabul eder. Çünkü Allah bağışlayıcı ve afvedicidir. Kullarının tevbesini kabul eder, günahlarını bağışlar.

Zühri (radıyallahü anh) şöyle nakletmiştik -Ebû Lübâbe Tebük seferine çıkmayarak geri kalır. Peygamber ordusu gittikten sonra yaptığına pişman olur ve ceza olarak kendisini bir direğe bağlar, Tevbesi kabul oluncaya veya ölünceye kadar bu direkten kendini çözmeyeceğine ve hiçbir şey yeyip içmeyeceğine de yemin eder. Bu vaziyetteyedi gün devam eder, açlıktan baygınlık geçirir, fakat yeminini bozmaz. Bunun üzerine Allahü teâlâ, tevbesini kabul ettiğini Peygamberine bildirir. Lübâbe'ye «Allah tevbeni kabul buyurdu» diye müjdelerler. Bu müjdeyi alan Lübâbe -Peygamber buradan beni çözmedikçe kendimi asla çözmem» der. Peygamberimiz gelir Lübâbe'yi kendi mübarek elleriyle çözer. Lübâbe tövbesinin kabul olup, günahının bağışlandığı için -Ey Allah'ın Resulü, tevbemin kabulü için beni günaha iten kavmimin içinden çıkıp hicret edeceğim ve malımın tamamını Allah rızası için, O'nun peygamberine tasadduk edeceğim» der. Lübabe'nin bu isteğine Peygamberimiz şöyle karşılık verir: Allah rızası için malının üçte birini tasadduk etmen senin için kâfidir.»