113

«Cehennemlik oldukları anlaşıldıktan sonra, akraba bile olsalar, müşrikler için mağfiret dilemek Peygamber'e ve mü’minlere yaraşmaz.»

Bu âyet-i celîlenin nüzul sebebi şudur: Hazret-i Ali (radıyallahü anh) bir gün sahabeden bir zatın müşrik olan ana-babası için Allah'dan istiğfar talep ettiğini görür ve ana-babasının müşrik olduğunu, müşriklere ise mağfiret talep edilmesinin caiz olmadığını söyler. O zat da «Hazret-i ibrahim müşrik olan anası ve babası için mağfiret talep ötmedi mi?» der. Hazret-i Ali, bu cevap karşısında sükût eder ve Peygamberimize gelip olayı nakleder. O anda bu âyet-i celile nazil olarak şöyle buyurulur: -Cehennemlik oldukları anlaşıldıktan sonra, akraba bile olsalar, müşrikler için mağfiret dilemek Peygamber'e ve mü’minlere yaraşmaz.»

Abdullah ibn Mes'ud (radıyallahü anh) şöyle demiştir: -Bir gün Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) Medine'den çıktı, biz de kendisini takip ettik, anasının mezarına kadar yürüdü, orada oturdu, biz de etrafında oturduk. Bir müddet münâcaat yaptıktan sonra ağladı, biz de ağladık. Sonra ayağa kalktı bize baktı, o zaman Ömer yanına gitti ve -Ey Allah'ın Resulü, seni ağlatan nedir?» dedi. Peygamberimiz, Ömer'in elini tutarak bize doğru yöneldi, biz de ona doğru yürüdük ve -Beni ağlatanın ne olduğunu size söyleyeyim mi?, dedi. Biz de söylemesini istedik. «Şu kabir Vehb'in kızı anam Âmine'nin kabridir. Rabbimden ona mağfiret talep etmek için izin istedim, izin vermedi ve bu âyeti inzal buyurarak mağfiret talep etmekten beni men etti. Ben de onlara olan merhametim ve sevgimden dolayı ağladım. Çocuklar ana-babalarma karşı yufka kalbli ve merhametlidirler. Hele de ana-baba onlardan ayn olunca bu merhamet ve şefkat daha da artar. Beni ağlatan onların benden ayrı bir yerde oluşlarıdır.»

Bu âyet-i celîle şuna delâlet etmektedir: Peygamberler iman etmeyen en yakınlarını bile Allah'ın azabından kurtarma yetkisine sahip değildir. Peygamberler, Allahü teâlâ'nın müsaade ettiği insanlara şefaat edebilirler. Allah'ın izin vermediğine asla şefaat edemezler. Aklı olanlar bundan ibret alarak şirk, küfür ve isyandan sakınmalıdırlar.