12

«İnsan bir sıkıntıya duçar olunca, yan üstü yattığı, oturduğu veya ayakta bulunduğu anlarda bize yalvarıp yakarır. Biz, sıkıntısını giderînce de, karşılaştığı sıkıntıdan ötürü bize hiç yalvarmamışa döner. Böylece haddi aşanlara, işledikleri hoş görünür.»

Kâfirlere bir zarar, sıkıntı, hastalık, musibet, yokluk, felâket isabet ettiği zaman, bunların giderilmesi için yatarken, otururken, ayakta iken her an Allahü teâlâ'ya yalvarıp yakarıriar. Allah, sıkıntılarını giderince, sanki hiç sıkıntıya düşüp Allah'a yalvarmamış gibi olurlar. Çekmiş oldukları sıkıntıları, yalvarıp yakarmalarını unuturlar. Başlarına gelen musibetlerden öğüt alıp kendilerine gelmezler. Yine küfür ve şirklerine devam ederler, Allah'ın âyetlerini ve Peygamberini inkâr ederler. Allah'ın bunca nimetlerine şükretmezler, bir daha musibet ve felâkete uğramayacaklarmış gibi hareket ederler, ömürlerini sapıklık içinde boş yere geçirirler, yapmış oldukları çirkin ameller kendilerine hoş gelir. Bunların ebedî gidecekleri yer cehennem ateşidir. Yüce Allah bunu şöyle beyan ediyor: «insan bir sıkıntıya duçar olunca, yan üstü yattığı, oturduğu veya ayakta bulunduğu anlarda bize yalvarıp yakarır. Biz, sıkıntısını giderince de, karşılaştığı sıkıntıdan ötürü bize hiç yalvarmamışa döner. Böylece haddi aşanlara, işledikleri hoş görünür.»

Bu âyeti celîlede, iman edenlerin her an Allahü teâlâ'yı anmalarına ve bir an bile akıllarından çıkarmamalarına tembih vardır. Mü’min her an Rabbini hatırlar, hiçbir an aklından çıkarmaz. Vermiş olduğu nimetlere şükreder, emirlerine itaat edip, yasaklarından sakınır. Böylece Allah'a karşı kulluk görevini ifa eder.