42

«Yûsuf, iki zindan arkadaşından kurtulacağını tahmin ettiği kimseye: "Efendinin yanında beni an" dedi. Fakat şeytan, efendisine onu hatırlatmayı unutturdu. Ve Yûsuf bu yüzden daha birkaç yıl zindanda kaldı.»

Yûsuf (aleyhisselâm), zindan arkadaşı iki delikanlıdan birisinin kurtulacağını, diğerinin de idam edileceğini gördükleri rüyadan anlamıştı. Zindandan kurtulup tekrar krala sakalık yapacak olana «Efendinin yanında beni an, kardeşlerimin bana düşmanlık yapıp sattıklarını söyle ve haksız yere zindana atıldığımı bildir» demişti. Yûsuf (aleyhisselâm), zindan arkadaşına böyle söylemekle, efendisinden medet ummuş, Allah'ı hiç hatırlamamıştır. Allah'ı unutup, başkasından medet umduğu için, şeytan da sucuya Yûsuf'u unutturmuştur. Sucu bir daha Yûsuf (aleyhisselâm)'u hatırlamamış, ondan sonra yedi yıl daha zindanda kalmıştır. Çünkü Yûsuf (aleyhisselâm), Allah'ı unutup, doğrudan doğruya sucunun efendisinden yardım ve himmet talep etmişti. Halbuki Allahü teâlâ'hın müsaadesi olmadan hiç kimse bir şey yapamaz, hatta bir yaprak bile yerinden oynamaz. Eğer Yûsuf (aleyhisselâm), Allahü teâlâ'yı zikrettikten sonra, sucuya «Efendinin yanında beni an» deseydi, belki şeytan ona Yûsuf'u unutturmaz, dolayısıyla zindanda yedi yıl daha kalmazdı. Allah zikredilmeden başlanan her teşebbüs böyle sonuçsuz kalır. Allah'tan başkasından medet umanlar, mutlaka hüsrana uğrayacaklardır.

Bir rivayete göre, Cebrail (aleyhisselâm), Yûsuf (aleyhisselâm)'a gelip «Ey peygamberlerin kardeşi ve temizlerin en temizi, sana ne oldu ki, ben seni bu asîlerin arasında görüyorum. Rabbinin selâmı var, O şöyle buyurdu: «Kulum benden haya mı ediyor da, benden başkasından medet »umuyor. İzzet ve Celalim hakkı için onu zindanda birkaç yıl daha bırakacağım.» O zaman Yûsuf (aleyhisselâm) zindana atılalı beş yıl olmuştu. Ondan sonra yedi yıl daha kalır, böylece zindanda on iki yıl kalmış olur. Yüce Allah, Mısır Meliki'nin görmüş olduğu bir rüyayı sebeb halk ederek lütf u inâyetiyle Yûsuf (aleyhisselâm) 'u zindandan çıkarır.