6

«Ki bana ve Yakub oğullarına mirasçı olsun. Rabbim, onu rızana da kavuştur.»

Hazret-i Zekeriya yaşlanmış, kemikleri incelmiş, saçları ağarmış, dişleri dökülmüştü. O yaşa kadar da çocuğu olmamıştı. Üstelik hanımı da kısırdı. Kendisinden sonra yerine geçecek bir çocuğu olmadığı için üzülüyordu. Amcazadeleri de bu işe liyakatli değildi. Fakat o, Rabbinden hiçbir zaman ümidini kesmiyor ve bu ümid içinde şöyle niyaz ve dua ediyordu: “Ey Rabbim, ben ihtiyarladım, kemiklerim inceldi, saçlarım ağardı, dişlerim döküldü. Şimdiye kadar sana yapmış olduğum dua ve niyazımı boşa çıkarmadın, istediklerimi verdin. Beni imana davet ettin, ben de davetine icabet ettim. Doğrusu ben öldükten sonra yerime geçecek yakınlarımın halka iyi muamele etmeyeceklerinden korkuyorum. Karım da kısırdır. Bana ve Yakub oğullarına vâris olacak katından bir oğul ihsan et. O oğul vasıtasıyla bu din ve nübüvvet devam etsin, arası kesilmesin. Ey Rabbim, bana ihsan edeceğin o çocuğu da rızana kavuştur.» Hazret-i Zekeriya, Rabbine böyle niyazda bulunur. Yüce Halik da onun, gönülden yapmış olduğu dua ve niyazı kabul eder.