15

«Ama biz onu da, gemi arkadaşlarını da kurtardık. Ve bunu âlemlere bir ibret yaptık.»

Allahü teâlâ, Nûh (aleyhisselâm) 'u kavmine peygamber olarak göndermiş, o kavmini dokuzyüz elli yıl İslâm'a davet etmiştir. Âdem babamızdan Peygamberimize kadar bütün peygamberlerin getirmiş olduğu dinin ismi İslâm'dır. Fakat kavmi Nûh (aleyhisselâm)'u yalanlamış, iman etmemişlerdi. O, dokuzyüz elli yıl, usanmadan kavmini imana davet etmiş, kavmi bu daveti kabul etmemiş, içinden pek azı kabul etmiştir. Nûh (aleyhisselâm)'un davetini kabul etmeyenler ona ve iman edenlere zulmetmeye başlamışlar, her geçen gün de zulümlerini artırmışlardır. Nûh (aleyhisselâm), onların imanından ümidini kesmiş ve zulümlerine de tahammül edemez olmuştu. İçlerinden ayrılmak istiyordu.

İşte o zaman Hâlik-ı Zülcelâl bir gemi yapmasını ve iman edenlerle beraber o gemiye binmesini vahyeder. Nûh (aleyhisselâm) da ilâhî emrin gereğini yerine getirir, iman edenlerle beraber gemiye biner, yeryüzünü tufan kaplar, kâfirler boğularak helak olurlar, iman edenler ise kurtulurlar. Yüce Allah bunu şöyle beyan ediyor: «Yemin olsun ki, biz Nuh'u kavmine gönderdik. Aralarında elli yılı müstesna olmak üzere bin yıl kaldı. Sonunda onlar zulme devam edip dururken kendilerini tufan yakalayıverdi. Ama biz onu da, gemi arkadaşlarını da kurtardık. Ve bunu âlemlere bir ibret yaptık.» Nûh (aleyhisselâm)'un kavminden iman edenlerin kurtuluşu, iman etmeyenlerin ise helak oluşu, kendisinden sonra gelen kavimler ve milletler için bir ibrettir. Bundan sonraki âyetler de İbrahim (aleyhisselâm)'in kıssasından bahsedilmektedir.