19

«Kalbine korku gelince, ölüm baygınlığı ile gözleri dönerek, ey Muhammed, sana baktıklarını görürsün. Korkuları gidince iyiliğinizi çekemeyip sivri dilleriyle sizi incitirler. Bunlar iman etmemişlerdir. Allah, bu sebeble işlerini boşa çıkarmıştır. Bu, Allah için kolaydır.»

Ey iman edenler, Allah içinizden sizi savaştan alıkoyanları, yardımını sizden kıskananları ve kardeşlerine «siz Muhammed'le savaşa çıkmayın, bize gelin, sizin savaşta helak olmanızdan korkuyoruz. Muhammed, sizi helak ettirecektir, onu yalnız başına bırakın da helak olsun- diyenleri, bilir. İmam-ı Katade'ye göre bunu söyleyenler Medineli Ensâr'ın kardeşleri ve dostları olan münafıklardır. Onlar müslümanların kuvvetlenmesini ve düşmana karşı zafer kazanmasını istemiyorlardı. Bundan dolayı da savaşa iştirak eden mü’minleri alıkoymak için çeşitli entrikalar çeviriyorlardı. Peygamber ordusunu korkutmak için düşmanın çok güçlü olduğunu, Muhammed'in ordusunun zayıf olduğunu, Ebû Süfyân’ın İslâm ordusunu yok edecek güçte olduğunu, Muhammed'in kendilerini felâkete sürüklemek için savaşa soktuğunu söyleyerek müslümanlan yıldırmaya çalışıyorlardı. Bununla da kalmayarak münafıkların çoğu özür beyan ederek Peygamber'den evlerine dönmek için izin isterlerdi. Bütün niyetleri müslümanların araşma fitne sokup onları da kendileri gibi savaştan alıkoymaktı. Yüce Halik bu âyetleri inzal ederek onların müminlere neler söylediğini Peygamber'ine bildirmiş ve şöyle buyurmuştur :

«Allah, içinizden sizi alıkoyanlara, size Allah'ın yardımını kıskanarak kardeşlerine: 'Bize gelin, zorlanmadıkça savaşa gitmeyin' diyenleri bilir. Kalbine korku gelince, ölüm baygınlığı ile gözleri dönerek, ey Muhammed, sana baktıklarını görürsün. Korkuları gidince iyiliğinizi çekemeyip sivri dilleriyle sizi incitirler. Bunlar iman etmemişlerdir. Allah, bu sebeble işlerini boşa çıkarmıştır. Bu, Allah için kolaydır.. Münafıklar savaşta bir tehlikeye düştükleri zaman ölüm korkusundan gözleri döner, kalbleri ağızlarına gelir. Peygamber'in kendilerini bırakmaları için gözlerini ona dikerler. Fakat savaş bitip ganimet taksimine gelinoe hemen öne atılırlar, ganimetin çoğunu kendileri almak isterler, Peygamber'in taksimine razı olmazlar, ona dil uzatarak üzerler. Aslında onlar inanmamışlardır. Bu sebeble Allah, onların işlerini ve amellerini boşa çıkarmıştır. Onların amellerini boşa çıkarmak Allah'a çok kolaydır. İman edip sâlih amel işleyenler mükâfatını, iman etmeyenler ise cezasını çekeceklerdir.