9

"Onlardan evvel (Medîneyl) yurt ve îman (evi) edinmiş olan kimseler, kendilerine hicret edenlere sevgi beslerler. Onlara verilen şeylerden dolayı göğüslerinde bir ihtiyaç (meyli) bulmazlar."

Kendilerinde fakrulhtiyaç olsa bile (onları) öz canlarından daha üstün tutarlar. Kim nefsinin (mala olan) hırsından ve cimriliğinden korunursa, İşte onlar muratlarına erenlerin ta kendileridir."

Mekkeden muhacirler gelmeden önce Ensâr Medîneyi vatan tutmuşlardı. Rasûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) gelmezden önce gönüllerine îmanın şevki düştü. Kendilerine gelecek Mekkeli müslümanlara kucaklarını rahatça açtılar. Gönüllerine hiçbir sıkıntı düşmedi. Ganimet mallarının muhacirlerin olduğunu "kendi öz nefislerine tercih ederek" kabul ediyorlardı. Hattâ "Hepsi onların olsun. Bizim malımız da onların olsun," diyorlardı. Nefsin isteklerinden sakınanlar, hevâyı nefsi terkederek başkalarını nefislerine tercih edenler, cimrilikten kurtulanların tâ kendileridir.

Ebû Hureyre (radıyallahü anh) der ki: "Bu âyet-î kerîme şu adam hakkında geldi. Onun evine bir konuk geldi. Onların ise kendilerine ve çocuklarına yetecek kadar yiyecek vardı. Kendileri de oruçluydular. Hanımına çocuklarını erkenden uyutmasını söyledi. Akşam misafirle sofraya oturdular. Lâmbanın gazı yokmuş diye yakmadılar. Yemeği misafirin önüne sürdüler. Kendileri de yiyormuş gibi davrandılar. Kendileri aç kaldılar, fakat konuğu doyurdular." Şöyle de denildi: "Ensârdan birine bir kızarmış oğlak başı hediye geldi. (Belki komşum benden daha muhtaç), dedi. Onu onlara gönderdi. O da öbür komşusuna gönderdi. Böylece yedi kişiyi dolaştı, ilk gönderene geldi. Bunun üzerine bu âyet-i kerîme geldi." Böylece hepsi de "birbirlerine kendi nefislerini tercih etmişlerdir." Bu âyet-i kerimenin hükmü umumîdir. Her kim ki nefsinin isteğini ve cimriliğini yenerek ihtiyacı da olduğu halde-başkalarını kendi ihtiyaçlarına tercih ederse, Yüce Allah'ın böylelerine ihsanı boldur. Bunlar, kurtulmuşlardır. Veki'in, güzel bir isnadla, Rasûlullah in şöyle dediği rivayeti vardır: "Zekâtını veren, misafirini ağırlayan, ihtiyacı olanlara veren kimse nefsinin cimriliğinden kurtulmuştur."