10

"Bunların arkasından gelenler (şöyle) derler: Ey Rabbimiz, bizi ve îman ile daha önden bizi geçmiş olan (din) kardeşlerimizi yarlığa, îman etmiş olanlar için kalplerimizde bir kin bırakma. Ey Rabbimiz, şüphesiz ki sen çok merhamet edicisin, çok merhametlisin."

Muhacirlerden ve Ensârdan sonra kurtuluşa lâyık olan şu vasıflardaki kimselerdir: Öncelikle onların izinde giderler. Onlar Peygamberi de görmedikleri halde onları örnek aldılar. Ashabını gördüler, onların peşinden yürüdüler. Şöyle dua ettiler: "Ey Rabbimiz! Ensar ve muhacirleri bağışla. Gönlümüzde dîn kardeşlerimize karşı hiyânet, haset, düşmanlık duygularını barındırma. Mü’min kullan esirge, yarlığa. Onlara rahmet eyle. Bu gerçek de anlaşılıyor: Bir kimse Ashaba yakınlık duyar, onlar için bağışlanma diler, gönlünde de onların hiçbirine karşı kin, nefret, hainlik taşımazsa; bu kimse bir takım hatalar da işlese, bu özellikleri olan kimselere Ashaba olan ecîre benzer sevap verilir. Fakat buna mukabil Ashâb-ı Kirama karşı kin, nefret duysa, onun müslümanlıktan bir hazzı (payı) olamaz. Zira, Hak teâlâ önce Muhacirleri övdü. Sonra da Ensân övdü. Peşinden de onları izleyenleri övdü. Bunlar öncekileri ancak hayırla yâdederler. Bundan şu da anlaşılır: Bizden önce geçen mü’minlere, kardeşlerimize dua etmek üzerimize vaciptir. Atalar, üstadlar için hayır duada bulunmak. Kendilerine ibâdeti ebedî, terbiyeyi onlar öğretmişlerdi.