5

"İşkenceleri (Uhdûd’un), alevli ateştendi."

Dünyâda, Müslümanları inançlarından dolayı, kazılmış ve içinde ateş yaktırarak, onları oraya attılar. Onların ateşte cayır cayır yanmalarından sadistçe zevk aldılar. Bunlara âhirette misilleme yapılacaktır. Kelbî (radıyallahü anh) şöyle dedi: "Ateş cehennemde kırk zira boyunca yükselecek. Onları ateş yakacak ve orada öldürülecek"

Abdurrahman b, Ebî Leylâ, Süheybi Rûmî'nin Rasûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem)' in şöyle dediğini bizlere aktarıyor. "Eskiden pâdişâhlardan bir pâdişâh vardı. Onun bir de sihirbazı vardı. O nihayet yaşlandı. Pâdişâha dedi ki: (Ben yaşlandım. Ölümüm çok yakındır. Bana bir genç verin de onu yetiştireyim.) Kral da ona bir genç verdi. Bu sihirbaz ile genç arasında yol üzerinde bir rahip oturuyordu. Hazret-i İsa (aleyhisselâm)'a inanmış bir savme'de ibâdetle vaktini geçiriyordu. Onun elinden körler ve cüzzâmlılar şifâ buluyorlardı. Kendisi (genç) onun aracılığıyla mü’minlerden oldu. Bu tedavi özelliği asıl onun şöhretini artırdı. Onun yanına uğradığı için sihirbâz'a geç ulaşıyordu. Rahip bu gecikmenin sebebini sorarsa (Evdekiler oyaladı,) dersin. Evdekilere de, (Rahip oyaladı) dersin. Böylece rahiple beraberliğini sürdürdü. Ondan feyz aldı. Riyazette (nefsini islâhda) bulundu. Birgün gönlüne şu fikir düştü: Bu rahiple sihirbazı imtihan edeyim. Bakalım hangisi daha bilgindir... Ansızın şehrin ortasında çok büyük bir yılan çıkmış, halkı rahatsız ediyordu. O genç dedi ki: (İşte bugün tecrübe günüdür!) Bir taş aldı ve o yılanın yanına geldi ve şöyle dedi: (Allah'ım! Bu rahibin dediği doğru ve dini haksa, bu yılanın ölümü benim elimden olsun). Taşı ona attı. O da öldü. Hak teâlâ onu helak etti. Halk arasında bu olayla şöhrete erdi. Genç adam olayı Rahibe anlattı. Rahip ona: Ey oğulcuğum! Sen benden faziletlisin. Sağırların kulakları açılırdı. Körler de görebilecek hâle gelirdi: Cüzzâmlılar da onun eliyle şifâ bulurdu. Diğer hastalıklar da onun duâsıyla iyileşirdi.

Padişahın bir kör veziri vardı. Bu gence geldi ve dedi ki (Yâ Genç! Sihir ilminde öyle ilerledin ki, sağırları işittiriyormuşsun ve körleri de görecek hâle getiriyormuşsun) Genç dedi ki: (— Ben sihirbaz değilim. Şifâ veren ancak Rabbim'dir.) Vezîr dedi ki: (Senin Rabbin Melik midir?) Genç dedi ki: (Hayır. Benim de, senin de Rabbimiz olan Allahü teâlâ'dır) Bu söz özüne işledi. Hemen İslamı kabul eyledi. Genç duâ etti. Gözleri açıldı. Padişaha vardı, ona şöyle dedi. Melik: (— Senin gözün görmezdi, değil mi?) O da: (Evet, öyleydi. Rabbimin şifa vermesiyle görür oldum) Pâdişâh: (Rabbim dediğin ben miyim?) Dedi. Vezîr dedi ki: (—Benim de, senin de Rabbin olan Yüce Allah'tır) O zaman padişah dedi ki:

(Senin benden başka Rabbin mi vardır!) Vezir: (Evet. Benim-senin Rabbimiz olan Allah'tır) dedi. Melik: (—Çabuk ol, seni bu duruma getiren adamı bana bildir,) dedi. O da Genc'i çaresiz ihbar etti. Melik o çocuğu, genci buldu ve ona (— Senin bu veziri iyileştirdiğin gibi şifâ verdiğini duydum.) Bunu genç şöyle cevapladı: (—Ben sihirbaz değilim. Şifâ veren benim de, senin de rabbimiz olan Allahü teâlâ'dır) Bunu işiten Melik çok öfkelendi. O gence çok işkence yaptırdı. Sonunda genç de Rahibi ele verdi. Rahibi de yerinden (savme'sinden, ibâdet köşesinden) aldılar, Melik'in huzuruna getirdiler. Dininden dönmesini (irtidat etmesini) istediler. O razı olmadı, mürted olmadı. O zaman melik emretti o rahibi testereyle ikiye böldürdü. Hızını alamadı. Yakını olan veririni de aynı şekilde işkenceyle öldürttü. O da dininden dönmedi. Sonra ölüm sırası sihirbaza gönderdiği gence geldi. O elini açtı (— Ey Rabbim! Beni bunların elinden kurtar,) diye candan Allahü teâlâ'ya yalvardı-yakardı. Duası kabul oldu. Onlar oracıkta yokoldular.

Melik bunun sebebini sordu. O da olanı anlattı. Bunun üzerine Melik onu bir grup adama teslim etti. Onlara: (Falan dağın tepesine çıkarın. Oradan aşağıya yuvarlayın. Parça parça olsun,) dedi. Onlar bu emir gereği o denen dağa gittiler. Dağdan aşağıya yuvarladılar. O esnada genç şöyle duâ etti: (Ey Rabbim! Sen beni bunların şerrinden kurtar.) Bunun üzerine dağ bir silkelendi. Onlar aşağıya indiler. Hepsi ânında öldüler. Genç sağ-selâmet geldi Melîk'in yanına ve olanları birbir anlattı. Melîk başka türlü ölüm-plânı yaptı, Genç ise: (— Sen beni öldürmeyi başaramazsın. Ancak dediğimi yaparsan beni öldürtebilirsin) dedi. Melik: (— Ne dilersin?) Dedi: O genç şöyle dedi: (Bütün ahâliyi bir yere topla. Beni sehpaya çıkar. Benim okumla bir ok at. 'Bismillah' demeyi unutma.) Melik gencin dediği gibi yaptı. "Bu gencin Rabbi adıyla" dedi ve oku attı. Ok gencin gözü ile kulağı arasına saplandı. Genç elini okun yerine koydu. Peşinden de öldü. Halk (Biz bu gencin Tanrısına inandık,) dediler. Melîk'e de şöyle dediler: (—İşte sen şimdi korktuğuna uğradın. İstemediğin şey başına geldi. Halk müslüman oldu). Bunun üzerin Melik'in öfkesi tepesini attırdı. Her yol ağzına hendekler kazdırdı. Hendeklere ateşler yaktırdı. Halkın İslâm'dan dönmesi için o ateşlerle tehdit etti. Öyle bir îman ki halk bu dayanılmaz "ateş azabına rağmen" dininden dönmedi! Kucağında emzikli bir çocukla bir kadın geldi: Ateşe kadar yaklaştı. Ateşin ısısıyla çocuk rahatsız olur da Melik insafa gelir diye umdu.

Çocuk Allah'tan dile geldi ve anasına şöyle dedi: "— Yâ anacığım! sakın ateşten uzaklaşma ki sen Hak din mensubusun! Bunu işiten ana kendini ateşe attı.

Bu olayın başka bir anlatımı da var. Şöyle ki: —Himyer (Yemen) Kral'ı Tuban Esed Ebu Karib, bir defasında Medîneyi ziyaret etti. Orada ehli kitapdan yahûdilerle görüştü. Onların dinine girdi. İki âlim de alarak Yemen'e döndü. Orda yahûdiliği yaymaya çalıştı. Sonra oğlu (Zûnuvâs) tahta geçti. Hıristiyanların merkezi "Necrân"ı ortadan kaldırmak için, yahûdileştirmek için hücum etti. Necrânt aldı. Ancak halk dinlerinden dönmediler. Rivayete göre onlardan tam "yimûr)in" kişiyi hendeklerde yaktırdığı ateşlere atarak öldürdü... Necrân ahalisinden bir şahıs Habeşistan kralı Necâşi'ye gitti. Durumu anlattı. O da Rum Kayseri'nin deniz kuvvetleri göndermesiyle 20 bin askeri Yemen'e gönderdi. Kralını öldürdü. Orayı, Yemen'i Habeşistan'a kattı.