A'LÂ SÛRESİ

Mekke-i Mükerreme de inmiştir. On dokuz âyettir.

1

"Rabbinin o yüce adını tesbîh et."

- Yâ Muhammed! Namaz kıl. Rabbinin emriyle o namazında Rabbinin adını, Onun şanına yakışmayan çirkin sıfatlardan uzak tut. Onu tertemiz bir duygu ve düşünce ile anmaya özen göster. Ashabı Kiram dediler ki: "—Ya Rasûlallah! Rükûmuzda ne diyelim?" Rasûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) dedi ki: "—Sübhânerabbiyelazîm: Seni noksanlıklardan uzak görürüm ey büyük Rabbim" Bunun üzerine de: "—Ya secde de ne söylüyelim?" deyince bu âyet indi. "Sübhânerabbiyel'lâ: En yüce olan Rabbimi bütün eksikliklerden uzak bilirim. Onu böyle anarım" Rasûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) böyle söylemelerini tavsiye etti. Rükûda söylediğimiz tesbih Vakıa Sûresinin son âyetinden mülhemdir.

Rabbin herşeyden en yücedir. Hükmü geçerlidir. Emri galiptir. Namazda bütün bunlar düşünülerek söylenirse o namazda "haşyet" (içten ürperti) bulunur. Şöyle denilmiştir: İlk defa (Sübhâne rabbiyele'lâ) diyen Mikâil (aleyhisselâm) di. Onun gönlüne Hak teâlâ'nın azameti düştü. Dedi ki: "Yâ Rabbi! Bana kuvvet ver. Senin azametine ve saltanatına nazar edeyim." Bu duasını Allah kabul etti. Ona gökte yaşayanların kuvveti kadar güç verdi. Bununla beşbin yıl uçtu. Ama eksiklik hissetti. Arşın nuru onu gölgeliyordu... Tekrar duâ ile kuvvet istedi. Bir o kadar daha güç verildi, Onbin sene uçtu. Fakat kanadı yandı. Bunun üzerine "Sübhânerabbiyelâlâ" dedi. Eski hâline dönmek istedi. Allah da eski gücüne indirdi onu.