3

"De ki: Sığınırım insanların Rabbine, insanların melikine, İnsanların mabuduna."

İnsanların rızkını veren, terbiye eden Rabbine sığın. Ki O çeşit- türlü nimetlerle onları besler. Onların melikidir. Emri ve hükmü geçerlidir. Onların mabududur. Veren de O'dur, vermeyen de Allahü teâlâ herşeyin Rabbi, meliki, İlâhı olduğu halde kendine insana nisbet ederek "Rabbün nâs, mekikunnâs, ilahûnnas" diye zikretti. Çünkü "vesvese" insanın içine gelir. Diğer canlılarda olmaz. O bakımdan Allah'a sığınmak onlara düşer.