44Köşke gir denildi ona, derken onu görünce derin bir susandı ve paçalarından çemrendi, Süleyman, o dedi: mücellâ bir köşk, sırçadan, kadın ya rabb! Dedi: hakıkaten ben evvel nefsime zulmetmişim, şimdi Süleymanın maıyyetinde teslim oldum Allah’a, o rabbül'âlemine (.......) denildi ona, gir köşke «sarahat» tan SARH, kasır ve kule gibi yüksek bina «sarhatüddar» konağın sahası, sahnı, avlısı, meydanı (.......) derken onu görünce (.......) bir derya sandı (.......) ve inciklerinden açtı - etekleri ıslanmasın diye toplandı, paçaları göründü. Evvel şaşırmamışken bu kerre bir şaşkınlık etti: (.......) Süleyman o, dedi: sırçalardan döşenmiş mücellâ bir meydandır. - Bir sırça saray ve medhalinden meydanına büyük bir havz yapılıp su salınmış, içine balık vesair deniz hayvanları konulup üzeri şeffaf cam ile döşenmiş, o vakıt kadın (.......) dedi (.......) yâ rab, şübhe yok ben evvel nefsime zulmetmişim - boş şeylere tapmışım (.......) şimdi Süleymanın maıyyetinde islâma irdim (.......) âlemlerin rabbı Allah’a teslim oldum - ekser müfessirînin kavlince Süleyman aleyhisselâm onu tezevvüc etmiş ve mülkünde bırakmış idi. Çünkü kıssa: |
﴾ 44 ﴿